Z pamiętnika
Jeśli mnie znacie to wiecie, kim zostałem, jaką dusze mam, że mam swój mały świat?
W pustym pokoju
Ukrywam się przed światem
W półmroku skryty
Topie smutki
Wewnątrz toczę bój
Z własnymi myślami
O mojej przygodzie
Na tym lądzie
Wspomnieniami wracam
Na swe zakręty życiowe
Znów przemierzam
Swą drogę
Rozmyślając gdzie zbłądziłem
Gdzie drogę zgubiłem
Czemu miłości nie spotkałem
Szczęścia nie miałem
Swojej połówki nie poznałem
Choć na boki się rozglądałem
To swój czas przegapiłem
Życiową partię
Walkowerem oddałem
Choć małolatem jeszcze jestem
Nie jeden chlust
Na klatę przyjąłem
Mendą chwilami się stając
Brałem od życia
Z różnych źródeł
Nie jeden raz
Ugrzęzłem na mieliźnie
Tym sposobem
W jednym porcie
Utknąłem na wiele lat
Stając się tym
Kim jestem
Soczi22
Komentarze (5)
Od wieków miłość jest przedmiotem dociekania.Miłość
daje nam wiele pięknych chwil i głębokich
przeżyć,Miłość, na oko łagodna,
w istocie bywa jak pantera głodna!
więc zawracaj z drogi masz już doświadczenie nie
będziesz ubogi .
Smutny wiersz, smutne życie. Wiesz gdzie bładziłeś
więc zawracaj z tej drogi.
miłość ma to do siebie, że zaskakuje swym pojawieniem
się:) tak więc nie wiesz co jutro przyniesie....
Przypływ nadejdzie i odpłyniesz niespodziewanie, bo
milość zaskakuje :)
Ale rozważania, jakby podsumowanie życia a przecież
jesteś jeszcze młody.Wszystko przed tobą i swoją
połówkę znajdziesz.
Pozdrawiam