Z pamiętnika zgubionego poety

Czym jest pisanie
drżącą ręką zdrętwiałą od nadmiaru słów?
Jakbyś chciał tym pisaniem wykrzyczeć
wszystkie sprzeciwy woli,
zapełnić luki niewypowiedzianych zdań,
zamkniętych nut...
Jakbyś chciał tym pisaniem
ocalić ostatni dech spokoju,
skleić rozerwane serce,
przywrócić nadzieję...
A przecież nie możemy tak wiecznie
od słowa do słowa
niewolnicy własnego lęku
i urojonych wyrzutów sumienia
w uśpionym domu w środku nocy
lepić scenariuszy walki.
Nie możemy tym pisaniem zagłuszać
pukania do czyichś drzwi,
mocowania z śliska klamką.
Chcę wierzyć, że to pisanie nie jest tylko dezercją,
że to nie ostatni wiersz z Martwego Miasta,
że to nadal to samo miasto,
w którym kiedyś kwitła wiosna.
Chcę wierzyć, że teraz
chodząc od okna do okna
nie ze strachu bije moje serce,
ale z nadziei,
że słowem
nie zagłuszam pukania do drzwi,
mocowania z klamką.

autor

kingula:)

Dodano: 2011-06-20 17:00:18

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie