Pan L.

Slysze juz kroki w buciorach zbloconych
i on upiorny w dlugim plaszczu czarnym,
kapelusz z okapem i cien parasola,
ze smetna mina i w nastroju marnym.

Przemyka sie kryjac w pustych ulicach,
bo ktozby w te pluche naprzeciw wyszedl?
Goluskie drzewa, swierszcz w komin sie wciska,
strasznie ponura , niesamowita cisza.

Nie umiem polubic dziwnego pana,
choc przeciez on biedny niczemu niewinny,
tak juz mu dano w jakims kalendarzu
i juz spasowal i nie chce byc inny.

autor

Maeuslein

Dodano: 2006-10-27 07:14:33

Ten wiersz przeczytano 1080 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie