Pan E. i Pani Śmierć

Śmierć ogrywa w karty
Popijając herbatę
Tylko z jedyną łyżeczką cukru

Bluzga Śmierci do ucha
Przy wieczornych wiadomościach
Pluje fasolką z puszki
Co ją później wdepcze w dywan

Brak mu palca co pogrozi
Brak mu ust co przyganią
A słodkie krzyki obramują
W impresjonistyczny obraz

O tym myśli, gdy zaciąga suche płuca papierosem
A żarzące się oczko nieświadome mruga

-Jaka była? - Śmierć pytała, znała ją przelotem
I za każdym razem
Choć już znała ją na pamięć
Słuchała historii szeroko otwartymi uszami
Wciągając życie - dymek, po dymku - z cienkiego papierosa

autor

MarGol

Napisany: 2015-12-07 Dodano: 2015-12-07 15:36:42

Ten wiersz przeczytano 590 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie