*Pan Nikt opowieść żałosna*cz4

wyzwalając przerażenia dreszcz konwulsyjny w mych oczach rosząc zapachem ulotną mgłe zadurzam w emocji pragnieniu...

Gdy tak siedzę o poranku na kanapie pełnej jeszcze zapachów feromonowych, myśl pewna mi przychodzi. W umyśle często dążenie do szczęśliwości góruje nad zdrowym rozsądkiem.Czy źle że , często okłamując świadomość pochłaniamy swoje zimne ciała i odruchami martwiczymi sygnalizujemy niedobór serotoniny. Może gdybyśmy nie byli wrażliwcami pozwoliłoby nam na dystans tak potrzebny do tego by w rzeczywistości kloacznej znaleźć swoje miejsce i zagrzebać się po szyje i uśmiechem Stańczyka opowiadać jak mi dobrze.

Kobiety? W moim życiu ból jest mocniejszy niż pożądanie między-lędźwiowe .Cudownie być i czuć zapach smak i o poranku wpatrywać się w usta i oczy tak spokojnie uśpione a euforycznym doznaniem kwitując każde zbliżenie .Ta cielesność to trucizna która jadem raczy mnie zawsze gdy się otworze przed niewiasty obliczem . Powiesz pewnie że mam pecha !? Tak! Moje życie jest jednym aktem żałosnej opery gdzie jedynie marnym klakierem jestem sztuki tragikomicznej .Staje teraz znowu nad przepaści otchłanią i sam do siebie skamle odrażające słowa
Szmatą i gnojem jedynie bo w umyśle się zbrukałem ,sprzedałem pożądaniu swoje moralne przykazania .

C.D.N

autor

*Matijas*

Napisany: 2007-06-18 Dodano: 2007-06-21 14:19:29

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie