Pan i Pani – co się stało...

...trzeba dbać o miłość...

W blasku nocy biegnie Pani do Pana
Choć pod powieką ma piach i jest bardzo zaspana
Plącze się za nią płaszcz koloru purpury
Świat wydaje jej się smutny i ponury

Pan do Pani „śpieszy” powłóczając nogami
Myśli: „Co się stało z nami?”
Jest zmęczony, zły i głodny
Czas spotkania jest mu bardzo niedogodny

Widzą się, podchodzą, całują na powitanie
Pani myśli: „Co niekalorycznego zjem na śniadanie?”
Chwili jego garnitur i na ławce siadają
W milczeniu na uczucia żar czekają

Całują się, lecz robią to z przyzwyczajenia
„Czy x2 na y się zamienia?”
„Hmm…Wyłączyłam żelazko na pewno?”
„Szef jutro na obiad pewnie pójdzie ze mną”

Wreszcie znudzeni i zmęczeni się żegnają
Ze znużenia ręce im opadają
Chcą wskoczyć do łóżek – to jedyne ich pragnienie
Z trudem im wyszło ze sobą usiedzenie

W łóżku podczas snu marzy sobie Pani
By Pan kiedyś ją powitał kwiatami
By swym towarzystwem się nie nudzili
By z podnieceniem znów o sobie śnili

Pan się zamartwia, co ma zrobić z Panią
Myśli: „Czy na pewno kocham ją,
Gdzie tęsknota się podziała?
Pani tak bardzo kiedyś na mnie działała…”

Następnego dnia zajęli się własnymi sprawami
Znów nie zastanawiając się nad swymi uczuciami
Nie myśląc o sobie do następnego spotkania
Do kolejnego nużącego zamartwiania...

autor

Bunia:*

Napisany: 2006-09-30 Dodano: 2006-09-30 12:44:39

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie