Pan Tadeusz po naszymu
"Pan Tadeusz" A. Mickiewicza pisany gwarą śląską Fragment
Litwo! Ty Ojcowizno! Ty żeś je jak
zdrowi,
Wielaś to je we wercie, tyn sie yno
dowiy,
Kto cie straciył. Dzisiej gryfność twoja
poznowom
Widza i opisuja, bo tynskno za tobom.
Panno świynto, co Jasno bronisz
Czynstochowa
I w Ostrej Bramie świycisz! Co twierdza
zamkowo
Nowogrodzko chronisz z tym bogobojnym
ludym,
I mie ześ tyż ku zdrowiu prziwrociyła
cudym.
(Jak mie mama ze płaczym pod Twoja
opieka
dała, podnios żech martwo, malutko
powieka),
Tak nas wrocisz cudym do Ojcowizny
kraju,
Teraz przeniyś ta dusza moja, kero
przaje
Tamtym gorkom z lasami, tym łonkom zielonym
Szyroko ponad modrym Niymnym
rozciongnionym;
Do tych pol malowanych rozmańtymi
rżami,
Złoconych pszynicom, owsym
posrebrzonych.
Kaj bursztynowy swiyrzop, gryka jak śniyg
bioło,
Kaj sie wszyndy rumiyni kończyna dokoła
A wszystko przewionzane, choćby szlajfka
miedzom
zielonom, na niyj rzodko ciche gruszki
siedzom.
Lata tymu, przi polu, nad przikopy
brzegiym,
Na gorce niewielkij, tam we lasku
brzozowym
Stoł dwor od szlachcica, z drzewa,
podmurowany,
Blyszczały sie z daleka wybiylone
ściany,
Tym bielsze, ze odbite od topoli
ciymnych,
Tych, co osłaniajom grod, od wiatrow
jesiynnych.
Chałupa była mało, dyć wszyndy porzondek
I miała stodoła, a za niom pora
grzondek,
Trzi brogi tyż ze słomom za stodołom
stoły,
Chyba nie zmieściyło sie wszystko do
stodoły.
Widać to z liczby snopkow, co stojom na
polach,
Widać z liczby pługow co jadom rano
orać,
Ogromne przestrzynie, tych wszystkich pol,
ugorów
Czornoziymnych, należom napewno do
dworu...
Od Autora. Proszę potraktować ten przekład z wielkim przymrużeniem oka. Nie było absolutnie moim celem mierzenie się z Mickiewiczem, ani poprawianie go, a jedynie chęć pokazania, że gwara śląska to nie tylko "łonaczyni", ale żywy język, w którym można opisać wszystko.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.