Pandemia

Bardzo trudny nastał czas dla Ziemi,
lecz w obliczu tej groźnej pandemii,
filozoficzne myśli teraz wiodą prym.
Napędzając umysły, jak woda młyn.

Czego nas uczysz Pandemio wroga?

Byśmy w obliczu tej Ziemskiej tragedii ,
słali ciężar duchowych pytań do Boga?
Prosząc o ochronę dla siebie i bliskich,
by pandemia nie sterowała wszystkim.

Po zadaniu pytań spokój nagle spłynął,
i percepcję nieoczekiwanie odmienił.
Z optymizmem już na świat patrzymy,
poprzez pryzmat historii naszej Ziemi.

Analizujemy jej jakże zawiłe dzieje
i cenne wnioski z tego wyciągamy,
że wkrótce będzie naprawdę dobrze.
Innej opcji już teraz nie zakładamy!

Tyle kataklizmów Ziemię nawiedziło,
pojawiało się wiele różnych zagrożeń.
Przetrwaliśmy, mimo proroctw niektórych,
że będzie na Ziemi jeszcze gorzej.

Wiele przestróg, dramatów, wylanych łez,
a nasz Świat istnieje i wciąż cały jest !
Nie uderzyła w nas ogromna asteroida
czy zbyt blisko Ziemi lecąca kometa.

Koniec istnienia Stwórca Świata wyznacza,
kierując się miłością błędy nam przebacza.
Nie obawiajmy się, nagłego jego zakończenia,
Pandemia jest jedną z lekcji do przerobienia.

Kiedy już mądre wnioski z niej wyciągniemy,
nasze życie teraz już świadomie się odmieni.
Zaczniemy wreszcie obdarzać się miłością,
pojęliśmy, że najważniejszą jest wartością:)

autor

pasjonatkamiłości

Napisany: 2020-06-06 Dodano: 2020-08-06 22:43:15

Ten wiersz przeczytano 1353 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie