Pani
Zranione serce, podrapana dusza
Tylko tyle mi zostało Przyjaciółko
Kochana.
Nie ma już we mnie więcej radości
Zostały wspomnienia, została gorycz.
Rozumiesz mój ból piękna niewiasto
Co w jedwab jesteś ubrana.
W Twe serce także wbili ciernie
Biczem ukradli nadzieję.
Lecz Ty Droga Pani podniosłaś się z
ziemi
Krocząc dalej śmiało przez życie,
Krzyż Syna Swego zabrałaś
I dalej w Nim trwałaś.
Naucz mnie kroczyć za Twym Nauczycielem!
Naucz miłować Go całym sercem!
Daj wiarę, nadzieję i miłość!
Daj ukojenie!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.