Pani mnie rozszeleszcza
gdy płyną strofy pani wiersza
późną jesienią z pani ust
znowu się cały rozszeleszczam
choć wiatr już wszystkie liście zmiótł
a kiedy pani cicho spyta
skąd ów znajomo brzmiący szmer
szeptem przypomnę się w jej rymach
aby usłyszeć och już wiem
to przecież zieleń nie tak dawna
w letnim poszumie pól i łąk
czy jest możliwe byś w tych barwach
mnie na przedzimiu zabrał stąd
Andrzej Kędzierski,Częstochowa
27.12.2016.
autor
andreas
Dodano: 2017-01-20 16:28:12
Ten wiersz przeczytano 1030 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Gdy ona szemrze, szepcze, szeleści
Serca wyszywa słowom na skrajach
Szumi szałwiami, szuwarem trzeszczy
Czy tyle dźwięków uda się znieść ci?
Jak zwykle niezwykle :)
ładne udane
Andeasie u Ciebie odnaleźć można tylko
perełki.Pozdrawiam ;-)
o jaki przyjemny szelest slow :)
pozdrawiam:)
Ładnie rozszeleszczony wiersz.Pozdrawiam.
Piękny, cieplutki liryczny wiersz. Pozdrawiam
serdecznie.
Bardzo lirycznie. Bardzo mi się podoba :)
Wiersz w Twoim stylu:):) takie lubię:):)
No proszę, takie rzeczy :)
A Ty nas rozpieszczasz :-)
Najwazniejsze aby zdazyc przed zima. Moc serdecznosci.
Bardzo urokliwie Pan sie rozszeleścił w tym liryku.
Pozdro, Andre :)
Śliczne, liryczne rozszeleszczenie. Pozdrawiam:)
jest w tym wierszu liryczne ciepło :)no podoba mi się
psze Pana :)
Piękny wiersz. Takie pisanie, to ja bardzo lubię.
Miłego wieczoru.