Pani poronienia

Przecież tak miało być...

Kiedyś wiem, coś we mnie pęknie
siła która mnie tu trzyma

Mianuj mnie
panią poronienia
twarzą strzaskaną
o rozbite lustro
królową cierpienia

Nie do spełnienia
strącone z nieba
biegnące nago
po panteonie
wschodzącego słońca
marzenia

Kiedyś wiem, nadejdzie chwila
pozytywka się zatrzyma
a kieliszek wypadnie z ręki

Tak się boję bardzo
upaść i iść na dno
wszystko to na darmo
że nie było warto
kroczyć drogą, za mną...

autor

OtulonaNocą

Napisany: 2007-07-04 Dodano: 2007-07-04 04:32:38

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie