Pani Wiosna
zima resztkami zalega na polach
próbuje zwrócić na siebie uwagę
nocnymi przymrozkami nas straszy
a tuż za rogiem z ukrycia
blaskiem słońca pani wiosna nas
opromieni
galopuje krokiem tanecznym
rozwianymi włosami uśmiechem na twarzy
wplata swe złote pasma w kwiaty
słonecznika
delikatnie niczym tchnienie wietrzyka
swymi dłońmi budzi przyrodę do życia
idzie wiosna naprzeciw nam
po drodze swym oddechem
drzewa i listki serdecznie wita
trawa zielona niczym jej włosy
beztrosko na wietrze trzepoczą
zwiewną sukienkę przywdziała
mokra u dołu od porannej rosy
spojrzała tak pięknie na promyki słońca
wiosennym radosnym śpiewem
do siebie nawołuje skowronki
człowieka tak błogo otula
tylko ziewnąć i romantycznie odpłynąć
Komentarze (9)
Piękny wierszyk i bardzo cieplutki o naszej Pani
Wiośnie, która sprawia , że nasze serca budzą się do
życia po zimie .
Pozdrawiam :)
Wiosna jest wspaniałą inspiracją i nie wyczerpanym
motywem dla wielu twórców. Pozdrawiam.
Uwielbiam takie bajki, można zapomnieć o życiu, można
nie myśleć o szarym jutrze.
Wiosennie i cieplutko się zrobiło, w promieniach
słońca wpadamy w błogostan:) pozdrawiam
Jakże piękna ta twoja wiosna,taka rozpromieniona,aż
chce się żyć,pięknie..;)
Ślicznie i bajecznie o Pani Wiośnie, bardzo ciepło
jakby tuż przed latem. Pozdrawiam:)
Dziękuje za wygłoszoną opinie :) Pozdrawiam
prawdziwa PANI ta twoja wiosna...pozdrawiam
Tak milutko, tak cieplutko tylko odpłynąć w marzenia.
Pięknie stworzony nastrój.