Pani Wiosna 2

Mogłem się rozpływać w uśmiechów twoich rzece.
Byłaś mi ambrozją, balsamem - twoje ręce.

Choć już przekwitły z bzów różowe okulary
- świeże są wciąż naszej namiętności nektary.

Teraz leżysz obok - odarta ze swetrów
kwietniowych, z majowych jambicznych pentametrów...

Chciałbym być codziennie przez ciebie tak budzony
- kasztanowca liściem, zielonym ruchem dłoni.

Żebym nie przesłodził... biorę oddech głęboki.
czeka na mnie wiosen tysiącem świat szeroki.

(czerwiec 2007)

Polecam wiersz "Pani Wiosna" o początku wiosennej znajomości. Ten, o końcu (?) niejako jego kontynuacja, odwołuje się do niego wyraźnie w 6. wersie.

autor

krokus

Dodano: 2008-04-30 12:34:27

Ten wiersz przeczytano 606 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie