panie pozwól

Panie pozwól!
nim Śmierć w tany mnie zaprosi
Nim mą kolej wszem ogłosi

siąść na koń i szablę chwycić!
złapać wiatr i pędzić lasem!
koniak złoty z pępka wypić!
pęk dukatów mieć za pasem!

żadnej nie bać się przeszkody
w biegu szablą ciąć powietrze
na głębokie skakać wody
biec aż się podeszwa zetrze

w duszy, strach zasiewać srogi
wrogów ścigać, aż do końca
w swoim sercu, nie mieć trwogi
ręką sięgać, aż do słońca

żeńskie serca pozajmować
nocne im nawiedzać mary
moralnością nie przejmować
i nie ponieść za to kary

potem zasiąść przed kominem
śmiało chwycić kubek z winem
spojrzeć w lico swego wnuka
niech jak dziadek życie stuka!

autor

bojkot79

Napisany: 2008-10-11 Dodano: 2008-10-11 23:25:29

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie