Panna Julcia
Panna Julcia stoi w oknie z lalka,
raz ja tuli, raz czesze jej wlosy,
panna Julcia kocha ja bardzo,
z nia sie smieje, z nia spiewa na dwa
glosy.
Pannie Julci lalke podarowal ojciec,
dawno temu kiedy byla jeszcze dzieckiem,
panna Julcia ma juz swoje latka,
dzisiaj nikt juz panny Julci nie chce.
W szafie obok wisza stare sukienki,
choc niemodne, kolorowe jak z bajki,
dwie sa nawet z prawdziwej koronki,
to sa suknie panny Julci i lalki.
Panna Julcia miala kiedys chlopca,
chlopiec kupil pannie Julci pierscionek,
sasiad krawiec uszyl sliczna sukienke,
snieznobiala, cala z koronek.
Panna Julcia zostala samiutka,
ojciec zmarl, chlopak przepadl bez
wiesci,
suknia biala, dzis troche pozolkla,
w niej sie tysiac cudnych marzen miesci.
Panna Julcia napisala testament,
ojciec pewnie z niej bylby dzis dumny,
wszystkie suknie odziedziczy jej lalka,
tylko biala zalozy do trumny.
Komentarze (39)
Bardzo smutna historia. Z dozą ironii na koniec...
Zaskoczyłaś mnie tym wierszem.Wzruszająca historia
zgrabnie napisana.
hmm...przejmująca historia ,bardzo ładny wiersz
Przeczytałam z przyjemnością, dobry wiersz:)
smutno u Ciebie
Wiersz ku przestrodze starym pannom takim jak ja hehe.
A tak poważnie to smutna ta historia...pozdrawiam!
Grażynko, przepiękny wiersz... przejmujący... czyta
się i widzi wszystko... jakbym stała obok Panny Julki
:-) BRAWO :-)
Oj, smutny, smutny ten wiersz. Bardzo mi się podoba.
swietnie dopracowany,rzeklbym-dopieszczony
wiersz!rzadko mozna spotkac takie na beju.
jednak od wyrafinowanej formy i swietej tresci uwage
odwodzi brak didaskaliów (zapewne spowodowany brak
polskiej czcionki-skoro jestes na obczyznie).
niepowetowana strata,bo wiersz-perelka!
smutne.... jednakże ciekawe i poruszające. pozdrawiam
końcówka wiersza wymalowała dreszcze...smutne...ale
przemawiająca treść...pozdrawiam...
Oj, smutno o tej pannie Julci, nawet bardzo. Suknia
biała tylko do trumny się jej została. Rytmiczny
wiersz.
smutna historia...pozdrawiam
O raju, aż mnie dreszcze przeszły po przeczytaniu
zakończenia. Świetna opowieść wierszem. Z reguły
komentuję treść.
Gdy dusz twoja uwięziona jak ptak w sidłach
Nie pomoże śpiew skowronka by uwolnić twoje myśli.
TES