Panna Julcia
Panna Julcia stoi w oknie z lalka,
raz ja tuli, raz czesze jej wlosy,
panna Julcia kocha ja bardzo,
z nia sie smieje, z nia spiewa na dwa
glosy.
Pannie Julci lalke podarowal ojciec,
dawno temu kiedy byla jeszcze dzieckiem,
panna Julcia ma juz swoje latka,
dzisiaj nikt juz panny Julci nie chce.
W szafie obok wisza stare sukienki,
choc niemodne, kolorowe jak z bajki,
dwie sa nawet z prawdziwej koronki,
to sa suknie panny Julci i lalki.
Panna Julcia miala kiedys chlopca,
chlopiec kupil pannie Julci pierscionek,
sasiad krawiec uszyl sliczna sukienke,
snieznobiala, cala z koronek.
Panna Julcia zostala samiutka,
ojciec zmarl, chlopak przepadl bez
wiesci,
suknia biala, dzis troche pozolkla,
w niej sie tysiac cudnych marzen miesci.
Panna Julcia napisala testament,
ojciec pewnie z niej bylby dzis dumny,
wszystkie suknie odziedziczy jej lalka,
tylko biala zalozy do trumny.
winter
Komentarze (39)
Niektórzy mają smutne i samotne życie od młodości
wypisane na twarzy, tak jak Twoja panna Julcia.
Ona też jak lalka, ktoś się zabawił i zostawił :(
...piękne, smutne... z przyjemnością oddaje głos :-)
Pozdrawiam serdecznie.
zasuszona miłość jak kwiatek, zasuszona kobieta jak
kwiatek... smutno
No to pecha ma ta Julianna-lalkowa panna-smutne ale
prawdziwe-pozdrawiam.
ile jest takich Julek - panien,którym samotność w
życie wpisane -smutny, ale jakże piękny wiersz
-pozdrawiam
Tak, los potrafi wytyczyć nam drogę.Ciekawie
przedstawiona rzeczywistość.
Bardzo intrygujący i skłaniający do zadumy wiersz,
różnie to w życiu bywa...ślicznie Ci dziękuję za miły
komentarz, z brzozami i wiatrem to tak jak z ludżmi i
ich sympatiami , bądż antypatiami, ja lubię i brzozy
i wiatr, cieszę się, że wywołałam Twój uśmiech i z
serca pozdrawiam :))
Wiersz smutny." Kowalem swego szczęścia każdy bywa
sam"Czasami samotność jest w wyboru, czasami przez
posłuszeństwo , jak w tym przypadku -nie
przeciwstawienie się ojcu.
ładna historia, wzruszająca. Tak czasem toczy się
życie, szkoda.
Smutny. Całe życie w swoim świecie. I ta podsumowująca
go puenta. Plus.
Super opowieść z klimatem secesji (jak dla mnie).
Pozdrawiam serdecznie:)
Smutno..julenkowo - potarmoszkowo..Lecz to tylko moje
skojarzenie..nie łączyć z wierszem.. M.
Ładny ale bardzo smutny wiersz.Samotność jest dobra
tylko dla ludzi,którzy jej pragną.Tak poza tym jest
straszna.Pozdrawiam
Wiersz zrobił na mnie wrażenie, z zaciekawieniem
czytałam co dalej, wyobraziłam sobie piękne
zakończenie...ogarnął mnie smutek...czyż nie można
zmienić scenariusza?...chyba nie :( od przeznaczenia
się nie ucieknie...pozdrawiam.