Pantoflarz

Jeszcze tylko pochodzę, po puchu
,cichutko, cichutko.
By nie skalać Twej dumy,
krokami olbrzyma.
Opuszczę głowę w geście
świętego rozsądku.
Wiedząc , kto w tym domu,
berło trzyma.

Pozamiatam z szacunkiem
Twoje złe spojrzenia.
Byś nawet wzrokiem nie
potknęła się o nie .
Wezmę kromkę razowej litości
cichutko,
w pokornym -ukłonie .

Telewizor Ci włączę byś
mogła chłonąc.
Obrazki jak żyją ci inni ludzie .
Ja w kąciku przycupnę,
byś mogła odpocząć .
Po calutkim fizyczno-psychicznym trudzie.

A na koniec ma Pani,
łóżko Twe pościelę .
Sam położę się w kuchni, by wyspanym
wstać
Jutro zrobię znów wszystko,
bo bardzo Cię cenię .
Za to że mówisz mi ,
co mogę brać .

autor

jarek k

Napisany: 2008-02-08 Dodano: 2009-01-30 15:48:23

Ten wiersz przeczytano 2115 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie