PANTOMIMA NOSTALGII

To jest interesujące. Daje wiele do myślenia,
pozdrawiam :)

W nostalgii w wierszu do twarzy, w życiu jeśli to na
krótko,
pozdrawiam

dreszcz gdy deszczem nie sprawiany
bywa zawsze oczekiwany
bo gdy dreszcze nie uczuciami pobudzane
a tym bardziej nie oczekiwane
mając charakter powiedzmy chorobowy
te się kończą nieraz w sposób odlotowy
razem z mszą i ze świecami
tworzą nicość poza nami

...jak widzę częściej jesteś na poeto niż
tu...Wolf-Jorg także wybrał tamten portal

ładniutki; pozdrawiam:))

W życiu ma prawo najść nas nostalgia. To interesujące
doświadczenie. Ale przepędźmy ją szybko.
Godny uwagi wiersz.
Ślę moc serdeczności Jolu. :)

Świetna miniaturka :)

Podoba mi się, nie każdy potrafi ironicznie o
nostalgii :)

Dobry wiersz, chociaż wolę Cię w lepszym nastroju.

pantomima to mumia
niczym posąg
deszcz po nim spływa
niczym żołnierzowi na straży
chciałabyś do niego przytulić
a jak słup poważny stoi w:)

Poza samym wierszem moją uwagę zwróciło słowo
pantomima, byłam przyzwyczajona do brzmienia
pantonima. Okazuje się, że oba wyrazy mają się dobrze
i to samo znaczą. W takim razie ja wymyślam trzecie
brzmienie = pantomina, bo skoro mowa ciała i głównie
mowa twarzą = miną, to panem jest mina.

świetna ironia:) pozdrawiam Jola

A to ci nachalna nostalgia.
Wygoń ją!
Pozdrawiam :)

Fajny wiersz i podoba się tak wyrażona
nostalgia;)pozdrawiam cieplutko;)

czasem trzeba się wykrzyczeć rękami- to też pomaga.

Dobrze że dałaś upust nostalgii. Miłego wieczoru
ZOLE:)