Papierowy portret

"spieszmy się kochać ludzi...

Tam daleko
Jesteś Ty

Gdzieś za horyzontem
chowasz myśli swe

A ja
Obłąkana
Wierzę

Wierzę w to,
że kiedyś wrócisz

Każdego dnia
wpatruję się w Twój portret

Całuję Twe papierowe usta
Głaszczę bezkrwiste dłonie
Tulę Twoje wyblakłe ciało

Jesteś ale Cię nie ma
Sama nie wiem

Rzeczywistość miesza się z fikcją
To tylko zbędne marzenia

Ile jeszcze mi pozostało?
Spójrz jak życie szybko przemija
Otwórz oczy

Proszę,
Nigdy nie mów mi „żegnaj kochanie”

Będę szukać Cię wszędzie
Wśród cieni, mroków

Choć Cię wołam
Dookoła cisza i
pustka


Powiedz
Ile jeszcze mam czekać?

Ile jeszcze przed nami?

Nadal żyje obłąkana...
...marzeniami

... tak szybko odchodzą"

autor

Small_Black_Angel

Napisany: 2004-11-23 Dodano: 2004-12-28 14:56:36

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie