Paradoks

Największa tragedia samotnika,
Czy raczej jego paradoks -
Że tak naprawdę nigdy
Nie jest on sam.

Tak proste jest życie samotne.
Bo trudno żyć z człowiekiem.
Trudno go rozumieć,
Walczyć o niego i być z nim.

Pustka jest taka prosta.
Żadnych zakłóceń w istnieniu.
Ale ktoś i tak już tam jest,
Kto się wcisną przez drzwi.

Kochane zakłócenie...
Przecież nawet tan zamknięty
Za drzwiami w swoim świecie
Stale poszukuje w nim przybysza.

autor

cihutka

Napisany: 2006-11-20 Dodano: 2007-11-29 13:45:43

Ten wiersz przeczytano 1266 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie