paradoks

chcieć a móc przeźroczyste dla nadziei
za starania, nagradzany zwykle pechem
znów los ukarał czymś nieosiągalnym
mam marzenie, konsensus z własnym echem

radość, dziś to rzadki mego wnętrza gość
czeka aż dobro okaże szczerości złość
cierpienie tworzy bezpieczeństwa strefę
ukrywaj prawdę, lecz nie uda Ci się z blefem
na końcu i początku ta sama panorama
całość odziana jest w szaty Adama

szczera prawda wskaże miłości Boga drogę
lecz prawda kłamstwem, wszystko paradoksem
podający rękę najpierw podstawią nogę
pewność niczym w stanie ciekłym
paruje łącząc się z uczuciem ciepłym

dlaczego ludziom nigdy jest za wiele
prowadzi donikąd obklejanie taśmy klejem
spontanicznie zaplanowany zbieg okoliczności
szukamy konkretu pośród samych przenośni

świadomość różnorodności ludzkiej monotonii
daje dostrzec impresję widoczną w nas
szukam drogi do mego egocentrum
by zmienić bieg zdarzeń pomimo momentum
wybrać właściwie z pomiędzy samych błędów
to nie lęk przed tym, co nieznane
to lęk fatum ze przeciw niemu stanę

Kamil

autor

K&A

Dodano: 2011-09-12 21:37:27

Ten wiersz przeczytano 470 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie