Paradoks kłamcy

Z rozważań na pograniczu epigramatu i groteski.

Prawda leży, natomiast kłamstwo jest i ma nogi, chociaż mówią, że krótkie
ale kto nie ma, z założenia się kładzie, może nawet wygodnie, na łopatkach.

Prawdy się docieka, ciężko udowodnić, (była i jest elementem manipulacji),
a to proces dość żmudny i powolny jak lanie wody.

Prawda napotyka ograniczenia, trudniej ją obronić, niż zarzucić kłamstwo - brud nie do zresetowania
wędruje za „oczyszczonym” delikwentem.


W poznawaniu prawdy, wybór jest prosty - dążyć do tej, którą chce się poznać, zamiast trwać przy „prawdzie”,
którą ktoś założył z góry.

Dociec, po której stronie leży, gdy sama dorównuje kłamstwu?

Prawdziwy, często, nie jest nawet prawdziwek, gdy w szpitalu, okazuje się, że to był
prawdziwy szatan.

autor

amnezja

Napisany: 2013-06-05 Dodano: 2013-06-05 12:29:36

Ten wiersz przeczytano 4143 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Epigramat Klimat Ironiczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie