Paranoja.

W dziczy mej rozpaczy wołam o pomoc
Ciebie,ją i jego...
Wołam do przyjaciół,ale czy oni są przyjaciółmi?
Dławi mnie strach,a paranoja wysadza mi mózg.
Co dnia lękam się przed ludźmi,
co noc boję sie zasnąć by nie odwiedził mnie on.
Za życia mego zbyt wiele pięknych chwil umyka mi
pamiętam tylko rozpacz i dziki krzyk,którego i tak nikt nie słuchał...
I tak z dnia na dzień w nicości mej trwam.

autor

puste_przeznaczenie

Napisany: 2008-05-15 Dodano: 2008-05-15 17:35:06

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie