Paranoja, albo na granicy...

PARANOJA, ALBO NA GRANICY ABSURDU ...

Ledwo zwlokłem się z „barłogu”,
już schwyciłem za długopis.
Myślę sobie, chwała Bogu,
elokwencji swej dam popis.

Już, już pisać zacząć miałem,
gdy tu nagle mnie „olśniło”.
Jakoś sobie przypomniałem,
co dziś w nocy mi się śniło.

Prysły wstępne me zamiary,
by napisać epopeję.
Pewnie mi nie dacie wiary,
sam się z tego teraz śmieję.

Zapomniałem nagle wszystko -
sen i pomysł poematu.
Plonu nie ma, jest ściernisko,
taki ze mnie „maior natu”.

Więc złożyłem przyrzeczenie,
lustro tego było świadkiem
Każde senne urojenie …
żona nagra mi … przypadkiem.

Dzienne plany – „rymowanie”,
będę jej meldował szparko.
Koniec z praniem, gotowaniem,
przecież będzie ? Sekretarką !

Ależ ja się rozpisałem,
tylko o czym … nie pamiętam.
Jedno jednak zrozumiałem :
pamięć moja, czyja pięta ???

I Achilles i Alzheimer
„udział” mają w mej pamięci
Mego życia to „metamer”,
nie pomogą Wszyscy Święci”…

(DoCent 1

autor

DoCent 1

Napisany: 2019-10-04 Dodano: 2019-10-04 08:15:46

Ten wiersz przeczytano 973 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie