Paranoje

Szybko i łatwo się człowiek przyzwyczaja do dobrego,
Pragniemy aby było Nam dobrze i uciekamy od złego,
Szybko wypieramy z umysłu te złe i skrajne emocje,
Ponieważ w cierpieniu nikt nie odnajduje się dobrze,
Dlatego co dobre szybko odnajduje się w głowie,
Bo i pragniemy tego w każdym możliwym sposobie,
A jak w swoim życiu coś pozytywnego utracimy,
To jednak z powrotem do tego szczęścia My dążymy,
A jak szczęście za każdym razem złapać się nam nie daje,
Człowiek zaczyna wariować i tej paranoi dostaje,
Zaczyna rozmyślać co robi źle, gdzie popełnił błędy,
Szuka wyjścia, ale z tego labiryntu wyjść którędy?
Jak za bardzo na siłę za czymś gonimy i pragniemy,
To często tego szczęścia w ogóle My nie odnajdziemy,
Pozytywne emocje będą na wyciągnięcie Twej dłoni,
Lecz będziemy gonić, tym samym pogrążać się w agonii,
Nie dostrzeżemy tego czego tak naprawdę Nam trzeba,
W paranoicznej gonitwie, zatrzymać się potrzeba,
Tak aby ten cel za którym gonimy nie przysłonił świata,
To co Nas otacza i wyciąga dłoń to większa jest strata,
Świat jest pełen pięknych chwil tylko trzeba je umieć dostrzegać,
W gonitwie za nieosiągalnym możemy życie przegrać,
Więc jak od dłuższego czasu za czymś cały czas gonicie,
Powiecie stop i zastanówcie czy warto tracić życie,
To co minęło już nie wróci, tego nie odzyskacie,
Zastanówcie się czy w tej paranoi rację macie...

autor

KryniuR

Napisany: 2017-06-12 Dodano: 2017-06-13 10:29:14

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sylabiczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie