Parcie na szkło
Wszyscy musimy znieść te brednie,
Którymi żyje telewizja.
Pokażą wszystko nam bezwiednie,
Przeważa tylko hipokryzja.
Chętnych na stołek spore grono,
Postacie barwne, i szalone.
Kampania nas kosztuje słono,
Kwity nie będą ujawnione.
To nie obchodzi podatnika,
Wystarczy w telewizji starcie.
Rozsądek ginie w głupich krzykach,
Na szkło potrzebne przecież parcie.
Chętnych na stołek wciąż przybywa,
Postacie barwne, i nijakie.
Każdy przed nami coś ukrywa,
A sam wędruje swoim szlakiem.
Widz otępiały przebieg śledzi,
Reklamy psują ciąg wydarzeń.
Ważne ,że przed ekranem siedzi,
Dawno już życie wyzbył z marzeń.
Wreszcie wygrywa tylko jeden,
Pokonał resztę bez wahania.
A my kolejną mamy biedę,
I kolejnego także drania.
Komentarze (6)
I co by nie pisać to i tak będzie co ma być, jedyne co
możemy zrobić to wybrać lepsze zło. wiersz w moich
klimatach .pozdr.
To ci ironia!
Ps. Czy zamiast "wyzbył z marzeń" nie zabrzmi celniej
"wyzuł z marzeń">
Pozdrawiam:))
Bardzo celne spostrzeżenia, a wiersz jak zawsze bardzo
Ok:)
ale dowaliłeś...słusznie...pozdrawiam serdecznie.
samo życie,pozdrawiam
jak zawsze masz bystre spojrzenie krytyka, tylko
cieląt wśród nas za dużo by twoje słowa zrozumieć