Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Park

Dla wszystkich, którzy nie szanują przodków

Poranny chłód, jesienny liść
Istnienia ból, wciąż karze iść

Przez niezdarnie strącone
Pośród pętli tych ścieżek
Jakby nagle olśnione
Lecz co to da im przecież ?

Latarni blask, miejsc tych czar
Serc naszych trzask, parkowy gwar

Koło mostku z kamienia
Znowu stanę, dech złapię
I sens Twego istnienia
Znowu przełoże na mnie

Wody szmer, drzewa szum
Marzeń ster, dźwięki strun

Długa aleją w góre
Tam znajdę ten strumień
By zacząć nową turę
Bez plamienia sumień

To woła mnie park..
Bym blisko dnia końca
Jak zawsze już od lat
Zobaczył śmierć słońca
Ten pierwszy, ostani raz..

autor

Heliodor

Dodano: 2006-03-18 21:23:51
Ten wiersz przeczytano 664 razy
Oddanych głosów: 3
Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »