park

snułem dziś marzenia na wietrze bezkarnie
iż subtelnie znów spotkać nam sie przydarzy
cóż jedynie z nieba deszcz upadł ofiarnie
a ja pozostałem wyłącznie z grymasem na twarzy

teraz jednak słucham tej ciszy co przemawia
wiem iż mądrość w sobie niesie od Ciebie
pragnę więc na przekór umysłowi co odmawia
zacząć wierzyć i znów marzyć o niebie

"(...) tęsknie za duchem Twym (...)"

autor

P.W.

Napisany: 2007-09-09 Dodano: 2007-09-09 00:57:35

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie