W parkowej alei

włóczę się sam po parku
z wierzb spadają krople deszczu
chciałbym mieć twoją rękę w moim ręku
i zacząć to wszystko raz jeszcze

po tej ścieżce dziś nikt nie chodzi
wierzby płaczą w promieniach słońca
oczu do góry podnieść nie chcę
boli twa strata, piecze jak chłosta

w tym miejscu mógłbym wciąż tkwić
ta aleja dla mnie jest lekiem
wierzby jak dawniej ciągle te same
ciężko się rozstać z człowiekiem

autor

stefan2230

Napisany: 2014-07-26 Dodano: 2014-07-26 11:37:49

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie