pasaż

pan kogoś odprowadza
nie ja tu tylko czekam
na kogoś kto ma przyjechać
nie ten ktoś już odjechał
dawno
niezbyt przed laty

może kiedyś spotkasz
moją pamieć zbyt odległą
w tym miejscu które nas wybrało
na przeciw tunelu ginącego
w ciemności

z jedną ławką na nieskończonym
jak życie peronie
pełnym brudu i ludzkiej wścibskości
nasze rozmowy przerywał megafon
zapowiadąjcy niewyraźnie kolejny
pociąg z nikąd do nikąd

ile czasu zużyję
na mozolne zmaganie się z szybą
bym mógł przypomnieć sobie
melodię jej głosu

nuta za nutą
pomiędzy jednym a drugim
stukotem kół
milczenie warg mówiących
kocham albo żeganm

może stoisz teraz wysoko
za balustradą
z tym samym rozbieganym
wzrokiem który próbuje wyłowić z pamięci
to samo wspomnienie

autor

Amadeusz

Napisany: 2008-08-28 Dodano: 2008-08-28 22:59:25

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie