Pasjans

Na dworze mrok, świat gubi rytm,
Za oknem płacze niebo.
Samotny kot przemierza kąt
I mruczy nie na temat.
Gdzieś krzyknął ktoś,
Ktoś zamknął drzwi,
Ktoś inny się obudził.
Zasypia świat, przeplata wciąż
Poezję innych ludzi.
Tu czuły gest, tam złości szał,
Tu proza życia straszy.
Za chwilę już przemycę myśl
W kubeczku do herbaty.
Na jego dnie zobaczę coś –
- znów za długopis chwycę.
Natchnienia szał ogarnie mnie,
Usłyszę serca bicie.
Nieważne, że za oknem mrok,
Że niebo deszczem płacze.
Ja mam swój świat,
Tych parę słów
wyrwanych, jak kart daty.
A w każdej z nich ukryłam coś,
co miałam do ukrycia.
W tej jednej Ty,
w tej drugiej ja,
w trzeciej- ktoś między nami.
Zapisać chcę uczucie,
co rodziło się latami
Zatrzymać świat na chwilę chcę-
- chcę iść w przeciwną stronę.
A jeśli nie, to nie mów mi,
że wszystko już stracone.
Rozkładam pasjans z życia kart,
on prawdę powie mi.
Nic tak nie cieszy przecież nas,
jak niespełnione jeszcze sny!

autor

Ada Groc

Dodano: 2009-09-15 13:30:52

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie