Pasjonują mnie ludzie!
Pasjonują mnie ludzie,
Może to dziwna rzecz.
Pasjonują mnie setki myśli i jedno serce
bije też.
To niezwykłe jest,
Choć zarazem tak normalne zdaje się.
Miliardy ludzi,
myśli wielkie sumy,
Nie obliczą ich nawet największe rozumy.
Każdy co innego w głowie ma,
Każdy co innego myśli,
choć widzi to samo!
To zadziwiające jest!
Żyją podobnie, jeden przy drugim.
A samotność nadal im znana jest.
Potrzebują bliskości, gwaru.
A czasem zwykłej ciszy.
W zimie jest im za zimno,
Zakładają czapki, grube rękawice.
A w lecie gdy upał jest,
Przeklinają na słońce,
Przestań już, weź.
Lubią chodzić do kina na filmy o
ludziach.
Za mało im w życiu prawd?
Niektórzy budują domy na piasku,
Podobno nie umieją inaczej,
Lub po prostu boją się.
Niektórzy są bardziej podobni,
Inni trochę mniej,
wtedy pośmiewiskiem stają się.
Niektórzy patrzą na wygląd,
A nie głębię duszy twej.
To co za chwilę przeminie, ważniejsze
jest?
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.