[Patrząc...]
Patrząc jak znikasz
zakopię ostatnią dotyku gródkę
niech ziemia przyjmie, co kiedyś z niej
wyrwano
a światłość twoją cichą – podziemiom na
zawsze wydaną
niechaj dobry Pan pozwoli w snach widzieć –
niezachwianą.
29.08.2013, Serbia
autor
P&L
Dodano: 2013-09-11 18:43:51
Ten wiersz przeczytano 885 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Zatrzymuje... Szacunek!
poruszający wiersz pozdrawiam