Patrząc w okno

Dla Alusi

Lecą... - liście z drzewa...
(- Jest ciepło, pogodnie.)
(- Listopad już... - śpiewa.)
Że - "nic tutaj" – po mnie...


(Chciał wiele, mógł mało.
Dziś – całkiem niedużo:
oddaje swą - "niestałość..."
- wciąż kwitnącym Różom.

A kiedyś... - kochał jedną.
I przez długie lata
- była mu... – Poezją...
i - Siostrą – dla Brata.)*


Nie zostawią niczego...

- Tylko Węgrów krzyże...*

(- pamiętają...)

- że im było
do siebie – najbliżej...


Wciąż mijamy się Alu.
(My – jak dwa płomienie...)

(- Zgaśniemy.)

- Spotykaj!-my...
(- choć w biegu...) – kolejne jesienie.

27.10.2019 r.


* "była mu... - Poezją...
i... - Siostrą - dla Brata"

- z Alicją - przez wiele lat - mielismy (mimo mojego zakochania i fascynacji) ralacje bardzo blisksą - i zróznych przyczyn - jak Brat z Siostrą. Poza tym - zawsze była dla mnie sistrą swojego starszego brata - Ryśka (nazywanego Jackiem), który w dzieciństwie i wczesnaj młodości był dla mnie - jako współtorzący grupę "Słoni" pielegnującej atrybuty psychofizyczne i duchowe młodzieńca - wojownika (żołnierza) - jak kazdy z nich - był dla mnie swoistego rodzaju Guru.


* "Węgrów krzyże..."
- w rembertowskich lasach w latach dziewięćdziesiątych ktoś bez rozgłosu postwił dwa duże drewniane krzyże w miejscu pochowania zastrzelonych pewnie w tym miejcu żołnierzy czy węgierskich policjantow - w przdedniu zakoncznia wojny - w 44. Rozważaliśmy domniemane okoliczności śmierci. Moze dzialający na tym terenie partyzanci, może inaczej. Dzis - przyjmuję, że mogli zostać rozstrzelani przez niemieckich funkcjonariuszy SS lub nawet żółnierzy Wermachtu. - Ktoś powiedział mi (no - cóż zresztą - jak zwykle - moj bliski zanjomy i emerytowany oficer... - Informacji), ze liczne były takie egzekucje na otwarcie już bojkotujących III Reszę żołnierzach węgirskich i policjantach.
- Jednak - szkoda ich.

- "Do Wegrów" - to był jeden z orientacyjnych punktow naszych lesnych wędrówek. Różnie: bywało nas więcej lub mniej - "dziewczny" i "chłopaki". Wszyscy urodzeni, pracujący i służący w wojsku. - Pojawial się czasem jeden - przyjeżdzał z zewnatrz - z SB. - Nie wim po co. łubił las. Metrykalnie - wszyscy starsi ode mnie.
No i ja - jeden wsrod nich - także w wojsku urodzony - jednak - przez cale zycie - cywil.
Dziękuję Ci Alicjo.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2020-10-24 Dodano: 2020-10-24 11:54:34

Ten wiersz przeczytano 1957 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie