Patrzę i siedzę

Patrzę i siedzę.
Siedzę i patrzę.
Bezmiar piękna w oku, zapach róży.
Miłość tego co widzę
Jest większa niż to
Co mogę zrozumieć, nie rozumiem.
W siódmym niebie, bez Ciebie,
Lecz jednak tam, gdzie każdy kłos jest cudem w oku.
Tam, gdzie szelest liści staje się ciszą,
A to co rzeczywiste zaczyna być bajką.
Brak mi Ciebie,
Chociaż nigdy Cię nie było do końca.

Wiadomo dla kogo i dlaczego.

autor

flovereet

Dodano: 2006-08-16 12:08:30

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie