Patrzeć w przeszłość
Bo to jest właśnie świat, świat który był z nami I osoby tamte, których już nie znamy Zapomniane ich twarze głosy i imiona Przeszłość gdzieś uciekła, nawet nie zawoła
Tak trudno zacząć wszystko od nowa
Wymyśleć coś, a potem dobrze grać
Wzbić się do słońca i patrzeć z góry
Polecieć jak najdalej i się śmiać
Przechodzisz obojętnie obok ludzi
Dawni przyjaciele są bardziej obcy
Wszyscy poszli gdzieś swoją drogą
A w lustrze widzisz inną twarz
Po twarzy spływa sucha łza
Gdzie się podziali Ci dawni ludzie
Jak żyć bez siebie i gdzie być sam
Gdy wszyscy poszli nie patrząc w
przeszłość
Komentarze (2)
Bo ci wszyscy którym uciec pozwalamy, zniknąć i nie
wrócić, to ich twarze śnią się nam po nocach. Może to
znak, by nie pozwolić im iść, tylko gonić ich dusze?
Lecz przybliżając się jednocześnie się oddalamy.....
Szukajmy, a i tak nie będzie nam dane odnaleźć...
Temat taki bliski, że aż ogarnia mnie zdziwienie.
Chciałoby się wskoczyć w wehikul czasu.....Spotkać
kilka dawnych dni, osób, przeżyć raz jeszcze.......
ach...