[ Patrzyłam na ]

z odciskami na palcach
wbijam w ziemię
cztery krótkie drewniane nóżki

i siadam na ławkę
nieśmiale
mając wrażenie że
nie stoi ona
tak jakbym chciała.

a oni kopią w dół

zaczyna padać deszcz,
spływając po moich włosach
nachalnie

a oni kopią -
jeszcze głębiej

niebo zaciska się
coraz mocniej
i uderza w ramiona

a oni wkładają
niezdarnie
kasztanową trumnę

liście spadają z drzew -
nadchodzi zwiędła wiosna

a oni rzucają
tony porozrywanych kwiatów,
które upadając
miażdzą białą poduszkę


pomyślałam -
nigdy wczesniej
nie patrzyłam na siebie
bez pomocy lustra

a oni - nie płakali,
gineli -
z powiewem wiatru
zrównując przepaść
do stóp

nastała cisza
i wszystko zaczeło
wymierać od środka

a oni w tle opadającego
słońca patrzyli mi w oczy
bezustannie

...


wypadało by umrzeć

autor

złodziejka marzeń

Dodano: 2007-04-13 15:14:26

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie