Paul Gauguin – Walka Jakuba z...

i wyszło mistrzowsko
:)

Dobra próba. Jest to jeden z moich ulubionych motywów
;-) No bo jak nie ;-)

Jakby ktoś nie kojarzył a i obrazów z tą sceną jest
sporo ;-)

https://www.youtube.com/watch?v=dKzGDc5nuYU

zdrowia ;-)

marcin...

Dobrze mieć pióro
które tworzy z kulturą
słowa... pozdrawiam

Fajnie, szczegolnie puenta ;)
Pozdrawiam:)

Bardzo ciekawa ekfraza "Wizji po kazaniu".

jastrzu, z cudzysłowami ostrokątnymi sprawa jest nieco
skomplikowana, bo w specyficznych zastosowaniach
cudzysłów ostrokątny o ostrzach skierowanych do środka
(tzw. niemiecki), jest używany do specjalnych
wyróżnień w tekście i w przypadku, gdy występuje
cudzysłów w cudzysłowie — co nadmieniasz w odpowiedzi
na komentarz. Cudzysłów « » (tzw. francuski) służy
głównie do wyodrębniania znaczeń (w pracach naukowych
i w słownikach), a także do wyodrębniania partii
dialogowych i przytoczeń, zwłaszcza w utworach
poetyckich. Jeżeli więc mamy tu do czynienia z
wyodrębnieniem dialogu i jednocześnie z cudzysłowem w
cudzysłowie, to ja widzę poprawne zastosowanie tak:
„... »...« ...” lub «... »...« ... » tak.

Jeśli w obrębie cytatu trzeba zastosować wyróżnienie,
stosuje się cudzysłów ostrokątny niemiecki. Przykład:

W tym opowiadaniu czytamy „Tomasz jest bardzo dobrze
wychowaną osobą, zawsze wie, jak odnaleźć się w danej
sytuacji, a kiedy trzeba, mówi: »przepraszam,
zawiniłem«”.

Wiemy oboje doskonale, że cudzysłowu nie musimy
stosować, gdy tekst cytowany można wyróżnić za pomocą
kursywy — czego tutaj niestety nie możemy robić, bo
kursywa jest tutaj „zarezerwowana” dla publikacji
utworów. Nie upieram się, oba użycia są dopuszczalne,
bezpieczniejsze jest jednak mz używanie cudzysłowu
niemieckiego ze względów stylistyczno-znaczeniowych.
Ogólnie uważam, że cudzysłowy są nazbyt namiętnie
stosowane, dlatego osobiście w jego używaniu, stosuję
umiar zgodnie z powiedzeniem: Nie cudzysłów! ;)
Dziękuję za fajną wymianę zdań i ślę pozdrowienia.☀️

Czyli Anielski wierszyk:))
Pozdrawiam:)**

...ekfraza dzieła innego autora, czy to obrazu czy
rzeźby, to nie lada wyzwanie, gdyż tylko wtedy jest
udana, kiedy ukazuje pełne światło przekazu autora...

tobie się udało na 5, brawo...

Dziękuję za odwiedziny.
Ossa - Jeśli chodzi o cudzysłowy wewnętrzne (tzw.
kurze łapki), to nie masz racji.
https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/cytat-w-cytacie;1307
9.html
Jeśli chodzi o dywiz zamiast myślnika (Bóg - anioł),
to rzeczywiście moje niedopatrzenie. wiersz pisałem w
wordzie, który zazwyczaj automatycznie wydłuża dywizy
okolone spacjami. Czemu tym razem tego nie zrobił -
nie wiem. Już poprawiam.

Na pewno zielone :) w kolorach wiosny i nadziei.
Pozdrawiam serdecznie :)

ale czemu zielone? (pióro)

Bardzo ciekawa ekfraza. Gotowa jestem uwierzyć w to
anielskie pióro. Miłego dnia:)

Widzę, że autor „rozmiłowany jest” w stosowaniu
różnych znaków interpunkcyjnych i skoro tak jest, to
dobrze byłoby, gdyby były poprawnie stosowane, bo w
przeciwnym wypadku rażą oko, np. tu:
i „Błogosław Panie.
Gdy Ci zacisnę »krawat«
Coś złego Ci się stanie”.
Albo tu:
Bóg — anioł ledwo już dyszy...
Tyle, co do warsztatu, co do stylizacji, dobrze
korespondują z tym słowa Wittgensteina: „granice
mojego języka są granicami mojego świata (poznania)”.
Tematyka zapewne poruszy każdego miłośnika sztuki
Paula Gauguina! Pozdrawiam.

zafascynowanie tropikami - korekta komentarza

Witam jastrzębiu. Paul Gaugin skończył samotnie jako
ekspresjonista na wyspach Tahiti. Jego życie i jego i
zafascynowanie trofikami to byla ciągła walka. Nie
dziwię się wcale, że obrałeś sobie za temat jego
obraz. Pozdrawiam serdecznie i wcale nie po kreolsku
hi hi:)))