Pauza
Smutek przeszył serce
słowa ugrzęzły w milczeniu
krople goryczy wylały się
na niebieską sukienkę
Nagle zgasło słońce
niebo spopielałe od żalu
wiatru nawałnicą
zamknęło okiennice dnia
Przepraszać zaczęło
za to co czego nie było
za niezawinione chwile
i za mokrą niebieską
sukienkę...
autor
Brzeginia
Dodano: 2008-09-02 17:49:49
Ten wiersz przeczytano 605 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Najbardziej podoba mi sie zakonczenie...ta mokra
niebieska sukienka:)
Wielki smutek w wierszu:( Tak odchodzi miłość to tak
jakby nagle zgasło słońce:(
niekiedy jest aż tak ,że słowa nie moga przedostać się
przez gardło -wypływają wtedy łzami -wiersz chwyta za
serce
smutny...często w głębokim smutku słowa nie potrafią
się wydostać a zamiast nich wypływają łzy...ładny
wiersz.
Ciekawy, skłaniający do przemyśleń wiersz. Podoba mi
sie.