paw
nie rozumiesz?
nie pomogą
twoje skrzydła to nic
nie uciekniesz od rzeczywistości!
zrozum! to koniec
nie ma życia bez ludzi
byłeś taki....
zbyt piękny by zauważyć
że nie ma szans na wolność
zbyt dumny by zrozumieć
że to co masz to nie skrzydła
tylko symbol
i tak symbolicznie na nich polatasz
nie tam gdzie nadzieja
lecz tu gdzie codzienność
zapatrzony w ten ogon
z tą głową, tak wysoko
zapatrzony w swą piękność
z tą głową taką... pustą?
chociaż...
z takim ogonem
wszystko inne jest w cieniu
sławy blasku dumy
i nie trzeba uciekać
do wolności
tylko latać
naście metrów w klatce
i znów
sława blask duma
do końca życia
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.