Pawiacja

..paw bez ogona a co na to jego żona,pozdrawiam
cieplutko.

Weno, nie musisz "zwracać honoru" i przyjmować
przepraszającej postawy. Tobie podoba się bardziej
"paw się puszy", a mi - "paw się pawi". Tobie podoba
się bardziej wiersz bez trybu przypuszczającego "by",
a mi - z przypuszczającym. I nie ma żadnej sprawy.
Każdy ma prawo do swojego gustu.
Pozdrawiam serdecznie i życzę miłego wieczoru. :)

A jednak 'Paw puszy się i stroszy...' bardziej do mnie
przemawia ale to nie mój wiersz:))

Nie miałam racji, zwracam honor, nisko się kłaniam
przed zacną panią poetką.
Pozdrawiam:)))))

Beornie, dziękuję za obronę. :)

Art, masz rację, nie należy reagować. Tylko że ja
czasami nie mogę wytrzymać. :(
Transwestytów? To mi nawet wygląda na hermafrodytę.
:)))
Dziękuję Ci za miłe słowo dla wierszynka.

Beorn, jeszcze bardziej umieram z ciekawości. Czy
możesz mi przysłać ten wiersz na maila?
oxyvia@gmail.com
Słowa wulgarne są dopuszczalne w wierszach i w ogóle w
literaturze, więc nie rozumiem, dlaczego, jakim prawem
wykasowano Ci ten wiersz. Szczególnie, że na tym
portalu trudno się doprosić o wykasowanie obraźliwych
maili, pisanych pod adresem konkretnych użytkowników -
a na brzydkie słowa w wierszach administracja tak
rączo reaguje? Doprawdy dziwne rzeczy się tu dzieją.

Weno, dzięki za pochwalenie pomysła. :)
Nie gniewam się, oczywiście, nie piszesz mi nic
niegrzecznego.
"Paw się pawi" - maślanka, racja, ale nie ma słowa
"pawić się", to jest mój prywatny neologizm, stworzony
na potrzeby tego wiersza i specjalnie dla tej frazy
nawet. Bo tutaj "pawić się" oznacza zarówno: puszyć
się, jak i bawić się. :)
W poezji więcej wolno niż w języku potocznym, o ile
jest to uzasadnione i zamierzone. U mnie jest, tak jak
w piosence religijnej: "Panie, światło miłości Twej
świeci". :)

Pozdrawiam Was serdecznie. :)

Oj weno, "paw się pawi", to nie to, co powtórzenie
typu masło maślane. To celowy, bardzo trafny zabieg
stylistyczny.
Jeżeli w wierszu napiszę "maśli się masło w maślanej
toni", to jeżeli będzie dla tego uzasadnienie w treści
i poetyce wiersza, to już nie będzie masło maślane
tylko pewien rodzaj metafory.
Oxyvio, przepraszam, że zamiast ciebie odpowiedziałem
na zarzut błędu stylistycznego, ale nie mogłem się
powstrzymać.

witaj Oxywio:)
Paw się pawi/ masło maślane/.
'Paw rozpościera ogon, drobiąc zmienia kroki,
podryguje w rytm tańca'.'Paw bez splendoru nie
przeżyłby''czeka na aplauz, bez którego skona''nie
wierzy, że można go kochać bez tęczy ogona'
Nie gniewaj się za moje czytelnicze
uwagi. Pomysł na wiersz podoba mi się bardzo.
Pozdrawiam:)

Witam ciebie Oxyvio. Obiecałem,że przeczytasz na tych
łamach wiersz p.t. "Pawianacja". Obiecałem i
napisałem, ale słowa nie udało mi się dotrzymać.
Wielu użytkownikom udało się ten wiersz przeczytać.
Step pękał ze śmiechu. Niestety komuś on przeszkadzał.
Nie będę wymieniał personalnie komu. Powiem tylko, że
jest to osoba zamieszana w różne dziwne potyczki na
tych łamach. Osoba o dłuższym stażu ode mnie. Zgłosiła
mój wiersz, jako nieregulaminowy. Faktem jest, że
wierszu użyłem określenia "dupa" w stosunku do tylnej
strony pawiana.
Użyłem też wyrażenia "dupa blada", które oznacza nagłą
katastrofę i było jak najbardziej uzasadnione w tej
satyrze, w której wyśmiewałem myślenie przyrodzeniem.
Wyobrażasz sobie, że piszę "pupa blada", bo ja nie?
Przepraszam, może jeszcze przeczytasz mój wiersz, bo
ja tak tego nie zostawię.
Nie spodziewałem się, że wrócą czasy cenzury.
Pozdrawiam.

Piękny wiersz Oxyvia

Nie reaguj na zaczepki, tu dużo bąków tranwestytów
biega na beju.

:))

Imare, po co mnie atakujesz? Aż tak bardzo lubisz
pyskówki? Znowu: osoba, której nie znam i nigdy nawet
do niej nie pisałam, wjeżdża bez pardonu na mój
osobisty teren, charakteryzuje moje zachowanie,
dopasowuje do mnie epitety... Po co i dlaczego? Skąd
ta moda tutaj? Może to rzeczywiście jakaś obsesja
jednej i tej samej osoby? Tak to wygląda.
I punkty też samo sobie dopisujesz? Naprawdę?

Nicko, napisałam ten wiersz, zanim poznałam
Szaroburego. To jest wiersz po prostu o artystach, o
większości artystów. I w dodatku pisany z sympatią,
także z pewnym współczuciem, chociaż może tego nie
widać. Lubię środowisko artystów.
A owa "bliska mi postać" jest bez wątpienia artystą.

Shakespeare, cóż za piękny wiersz! I to dla mnie!
Dziękuję! Czuję się niesłychanie wyróżniona! Nieledwie
wyniesiona na poziom Ofelii! ;)))
Co zaś do treści - nie przyjmuje dyrektywy.
Widzisz, każdy ma swoje racje. Szarobury też, wyobraź
sobie. Nigdy nie widziałam, żeby napadł kogoś w necie
bez powodu, nigdy nie zrobił tego pierwszy.
Jestem tu od niedawna, jeszcze nikogo nie znam, a już
pod pierwszym wierszem, jaki tu wrzuciłam, zaczęły się
najazdy na moja osobę (nie na wiersz wcale), ocenianie
mojego postępowania, charakteryzowanie mnie,
dopasowywanie epitetów. Prosiłam Administrację o
pomoc, ale przez długi czas nie było żadnej reakcji i
pod kolejnymi wierszami dalej trwały najazdy na mnie.
Dlatego nie wierzę Ci, że Step rozrabia, bo ktoś tam
ośmielił się kulturalnie pokazać mu jakieś błędy w
jego wierszach.
Ja mu "poprawiam" każdy nowy wiersz, pomagam
szlifować, często nawet na jego prośbę, i on nie robi
mi żadnych wyrzutów z tego powodu.
Zresztą wybacz, ale Twój wpis tutaj oraz wpis
niejakiego Nicko1 to nic innego jak nowe zaczepianie
mnie i Stepa, podczas gdy on nic do Was nie pisał
teraz, nawet kilka dni nie było jego konta na Beju, i
ja też nigdzie Was nie atakowałam. obacz, Szarobury
nawet nie odpowiedział na zaczepkę Nicko, a już Ty
wpisałeś tu następną zaczepkę - jego "poetycką"
charakterystykę.
Fakty tworzone przez Was świadczą przeciwko Wam,
Panowie.

Witajcie! :)

Bardzo dziękuję za wszystkie miłe opinie o wierszu.
Bolesław, Lucuś, Dorotek - kłaniam się. Strasznie mi
miło.

Kazap, ano, bądźmy sobą, chociaż pawiacje są stanem
typowym dla artystów, więc trudno powiedzieć, że nie
są w tym sobą. :)

Ola, cieszę się, że na coś mogłam się przydać.

Irka, na nic całe moje polonistyczne wkuwanie przez
tyle lat - nie wiem, jak się odmienia "ego"! ;)))

Olga, ten paw jest zarozumiałe, jak najbardziej! Co
prawda, bez pawiego ogona czułby się nikim, ale za to
z tym ogonem!...
Zarozumiałość najczęściej wypływa z nieuświadomionych
kompleksów,które w ten sposób człowiek sobie usiłuje
rekompensować.

Szarobury, ja też nigdy tego spaceru nie zapomnę.
Ale w końcu nie znaleźliśmy sarenki - musimy w tym
roku powtórzyć całą akcję. :)

bardzo ciekawie dobierasz słowa, wytwarza się
specyficzny, oryginalny rytm i barwa

świetna satyra!
Dobranoc:)