Paź i jego królewna

Wiersz był umieszczony kiedy rozpoczynałam wędrówkę po Beju:) ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Zważywszy, że niewiele osób sięga do "archiwum" ośmieliłam się zrobić to sama:)

Gdy budowałeś dom
zasadziłeś drzewa dwa,
nazwałeś je Paziem i Królewną,
lecz nie pozwalałeś im rosnąć!

Rzeźbiłeś z nich coś,
nie wiedząc co tworzysz,
kroiłeś im korę nawet,
gdy żywice gęste ciekły!

Miałeś dbać o zasadzone drzewa!
Paź i królewna rozwijały przecież pąki,
zadawałeś stale rany,
nie rozumiałeś co czynisz?

Zbudowałeś dom,
a niszczyłeś drzewa żyjące,
nie dbałeś by miały możność rozwoju.

Ciosy za ciosami zadawałeś dłutem swym,
Paź nie wytrzymał
rozsypał się na wióry,
nie dbał o siebie, ratował Królewnę!

Miałeś dbać o zasadzone drzewa!
A tyś obcinał konary i kwitnące pąki,
Paź kochał królewnę,
pragnął jej wolności.

Królewna wybiła się w niebo,
mając u stóp ziemię,
tworzyła i rosła pięknie mając dwa serca.

Ból połączył ją Paziem w tej przestrzeni,
jej biel pojednała się z jego czernią,
posiada miłość po kres i radość do łez.

Miałeś dbać o zasadzone drzewa!
Paź kochał królewnę,
nauczył ją wiary w życie,
tyś obcinał mu każdą gałązkę,
jak mogłeś go zabić?!

Paź dawał Królewnie sił każdego dnia,
by nie czuła żalu i bólu,
by miłości blask w niej stale trwał.

Pogrążona w smutku wierzy,
że nikt już nie zrani jej Pazia
Który rozsypał się na wióry
ofiarując Królewnie życie!

autor

JoaśkaB

Napisany: 2014-08-18 Dodano: 2014-08-18 18:35:09

Ten wiersz przeczytano 1698 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie