Październik

Słoneczna kaskada potokiem złocistym
miodową swą barwę w las cichy wylewa
pod niebem jak kryształ błękitnym i czystym
trwa z wiatrem tańcząca liściasta ulewa

Czerwienią się dębów i klonów dopala
październik wodzirej jesienny , bogaty
i drzew długim cieniem jak kirem zasłania
w stężeniu pośmiertnym zastygłe już kwiaty

Na mary traw suchych, uwiędłych i płowych
z szelestem ostatnim spływają wciąż liście
wieczory tak rześkie jak łyk zimnej wody
ze studni niebiańskiej świecącej gwieździście

W milczących ogrodach spokojne południa
ostatnim już ciepłem jak lukrem oblane
słoneczna posypka dla oczu mych uczta
cekiny złociste w konarach rozsiane

Paciorki dni krótkich na nitce wieczorów
czerwonych od zmierzchów, pachnących dymami
październik przez ucho jesieni przewleka
różaniec z nich tworząc błyszczący barwami

Dni ciepłych, pogodnych historię zamyka
kamieniem się kładąc na sercu, na ustach
ta cisza zaklęta we mgłach października,
ta cisza , ten smutek , ta pustka

autor

MikaRouz

Napisany: 2011-10-06 Dodano: 2011-10-06 13:01:59

Ten wiersz przeczytano 732 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie