Październikowy obraz
Przeciera jasne oczy zmęczona
tak dziś chciałaby jeszcze spać
pod chmurą córka Tei zamglona
wiatr zerwał resztki babiego lata
między konarami drzew się rozbija
co by tu jeszcze tarmosić i rwać
dzień za dniem jak liść opadły przemija
minął jak chwila ciepły wrzesień
krople deszczu grają z nowych nut
dopóki na blaszanych parapetach
nie rozbiją się jak okruchy kryształu
i w plamy mokre się przemienią
na parasolach razem z nimi zagramy
w ten świt ciemny jak z końca świata
wszystko odchodzi ponownie pomału
październik pisze dla nas tautogramy
na literę jot jak jesień
podpisane atramentu z liści czerwienią
jaśniejesz już jutrzenko
jem jabłuszka
jarzębinę je jemiołuszka
jednym łykiem
piję herbatę z róży i jagody
Eos różanopalca
zostałaś ze mną
otulone poranną mgłą
spały ogrody
Maciek.J
Komentarze (7)
ślicznie i romantycznie
miłego dnia życzę :)
Ninja, y taki obraz jaki mamy, tylko się modlić o
lepszy. A wiesz śliczny.
nawet .. gdy mokro tak za oknem .. to piękno jesień ma
w sobie..
ona ukazuje uroki naszego życia ..
Romantycznie i nieco melancho-
lijnie z piękną poetyczną
puentą.
Miłego dnia Maćku:}
Maćku, piękny wiersz! Piękny!
jakaś smutna i deszczowa zrobiła się ta jesień
Na jot jak Ty, Panie Jot.