paździerznik

pozamykały się błękitne w błękicie
w związku z czym niebo też poszarzało
zmiędlone włosy złociste sypnęły
łupieżem paździerzem nieużytym
rozrzucającym wokół wszędzie
suche źdźbła liście kasztany

w ruch pójdą chmurne wrzeciona
motki szorstką przędzą nabrzmiałe
rozczeszą kądziel zaprzeszłe kobiety
w sercu wciąż im pomieszkanie trzymam

na krosnach utkają przyszłe giezło
dla wyniosłej i chłodnej pani...

autor

beorn

Napisany: 2016-10-17 Dodano: 2016-10-17 10:13:53

Ten wiersz przeczytano 374 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie