Pchła

W Łomży żyła sobie pchła,
Miała też swojego psa:
Był jej domem, restauracją
I środkiem komunikacji.
Na psie – jak na koniu książę –
Objechała całą Łomżę.
Życie jednak podłe jest.
Pies miał pana – jak to pies,
Pan zaś poszedł z psem nad Narew,
Tam patyków rzucił parę,
A pies w wodę rzucił się,
By patyki przynieść te.
Jak to zauważył Darwin –
Pchły nie lubią pływać w Narwi,
Trudno zatem dziwić się,
Że się pchła poczuła źle.
Była słaba, mokra, chora,
Więc posłała po doktora.
Doktor zaraz zbadał pchłę,
Dał syropu krople dwie
I powiedział: „Każda chora
Do sił wróci na Azorach”.
W Łomży jest Azorów sporo.
Który z nich pchłę przyjął chorą
- Nie wiem. Tylko wiem, że pchła
Opuściła swego psa.
Gdy ktoś ujrzy ją – być może –
Jeszcze chorą na Azorze
Lub zdrową na innym psie –
Niechaj zawiadomi mnie.

autor

jastrz

Napisany: 2019-05-24 Dodano: 2019-05-25 00:00:06

Ten wiersz przeczytano 2162 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie