Pejzaż

Rodzinnym górom których powiew,wpłynął na me powieki

Spływające śniegi ku strumieniom płochliwym
budzą nieba lekkość powietrzem usłanym
czuwa nad jeziorem zmęczony księżyc
w szaty sitowia przez ciemność ubrany

zszywa miłością tańczące chmury
pokryje szczęściem nocy sklepienie
odnajdę zaplątany o twe usta wiatr
pokryje go pożądliwym milczeniem

ramionami kosodrzewin zaznających wolności
zsyłam ołtarze miłością płonące
w bezwstydzie Matelanki swego szeptu dotknę
pieszcząc nim sosny od rozkoszy mdlejące

ściskając liście spłoszone koncertem mroku
wpadnę w wir uczucia opętanego pragnieniem
wydobędę spojrzenie głębią duszy
nostalgii okruchem opadnę na ziemie

autor

frustrat

Napisany: 2005-09-17 Dodano: 2006-01-28 19:53:47

Ten wiersz przeczytano 731 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie