Pejzaż pozaokienny

Patrzę za okno
Obserwuję świat
Wycięty w prostokąt

Jak idealny kalejdoskop

Powtarzający się
a zarazem jedyny i niepowtarzalny
Czekam na upragniony widok
I zatrzymuję go
chowam do teczki
jak cenny skarb

W okienko ktoś zapukał
A ja leniwie nie chce podnosić wzroku
i sprawdzać, czy po raz setny
Zapukała gałąź

Nie chcę, ale coś mi każe wstać
I widzę Ciebie
kiedy pukasz w moje okno
Na ósmym piętrze
bez podparcia dla nóg

Otwieram okno
ale to tylko wiatr

Zostawiam półotwarte
by szczęście mogło
wkraść się
i wejść do środka

autor

Dairya

Napisany: 2008-03-05 Dodano: 2008-03-05 21:49:48

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie