pejzaż zimowy
gwiazda ani wschodzi ani zachodzi
otulona w pierścień Strzelca
utkwiła nad świerkową doliną
trzecim zaklęta promieniem
zmrożonym w zwierciadle wody
rzeźbiona nurtu floresem
zmiennym północnym wiatrem
tańczący śnieżnymi wirami
wokół odbicia czerwonej poświaty
z uśpienia budzi rydwan życia
na dnie przyrody cumuje
bliżej Słońca daleko od siebie
autor
jadgrad
Dodano: 2015-11-26 14:38:09
Ten wiersz przeczytano 1147 razy
Oddanych głosów: 111
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
słownictwo masz bardzo bogate
świetny
tekst
ładnie, nastrojowo i astronomicznie :)
wstrzeliłaś się astronomicznie a aurora borealis
wygląda ślicznie..
Pięknie zobrazowałaś zimę. Ja jestem strzelcem.
Pozdrawiam milutko.
piękny wiersz
Ależ mi się podoba :) pozdrawiam
Pejzaże przyrody są piękne przestworza też
Miło przeczytać
p o z d r a w i a m
Ujął mnie szczególnie świetny
tekst i metafory wiersza.
Pozdrawiam:}
cudowny wiersz z przyjemnością przeczytałam
Pozdrawiam:))
ciekawie zobrazowana zima, pobudza
wyobraźnię,,,pozdrawiam
z uśpienia budzi rydwan życia ..
na dnie przyrody cumuje ..
te słowa są piękne ..
a zresztą jak cały wiersz ..
zima po woli odchodzi.. z sennym uśpieniem .. ku
wiośnie płynie nasze marzenie .. ładny wiersz ..
Taki masz mój komentarz do Twojego wiersz ..
Pozdrawiam serdecznie
Bardzo oryginalnie przedstawiona istota zimy.Wiersz
niebanalny i godny pióra najlepszych -Pozdrawiam