Pełni serca
Pełni serca
Alejki samotnych serc
pośród kwitnących buków
czasem mieszczą tłum ludzi
wpatrzonych w nicość.
Puszysta mgła często
pokrywa żwirową nawierzchnię,
słychać wtedy odgłos
posuwistych kroków.
W zerowej widoczności
idą uparci prąc do przodu
wierząc, że tam gdzieś z przodu
nie będą samotni.
Łódź 05.04.2014 Mirosław Pęciak
Komentarze (2)
Pamiętaj nie jesteś sam zawsze ktoś
wiernie stoi u Twego boku, to jestem ja Twój cień co
czeka gdzieś w mroku ...dobry wiersz pozdrawiam.
Bardzo ciekawy wiersz.
Oryginalne, bogate środki stylistyczne.
Gratuluję i pozdrawiam.